Wij zijn het ze verschuldigd!

Ter betrekking op het geweld onder de jongeren.

Mijn hart huilt.. en als mijn hart huilt weet ik dat het hart van God nog harder huilt.

Gebukt onder de tijd waarin ze leven. Foute muziek en media invloeden, sneller willen opgroeien dan nodig is, groepsdruk, gebroken gezinnen en niet de juiste voorbeeldfiguren in hun leven.

Wie ben ik? Waar hoor ik thuis?
Dit is wat ik wil maar is het de juiste keuze?
Kan ik dit wel doen?
Wat zullen mijn vrienden van mij vinden?

Dit zijn de jongeren van deze tijd(eigenlijk van alle tijden). Ook volwassenen hebben soms te kampen met deze vragen. Hoe meer beladen is het dan als je nog zo jong bent?

Zoals een jongerenpsycholoog beschreef:
” Ze zijn slim genoeg om het een en ander te begrijpen, maar niet genoeg ontwikkeld om er daadwerkelijk wat mee te doen”.

Onze jongeren, zo afhankelijk van hun omgeving, zo afhankelijk van hun ouders.
Een veilige thuishaven is wat ze nodig hebben.
Een plek waar ze onbeoordeeld hun gedachten mogen delen. Een plek waarin fouten maken geoorloofd is. Bemoedig worden in wie ze zijn. Een plek waar ze in hun dromen worden gestimuleerd en meekrijgen dat alles mogelijk is als je maar gelooft.

“Alle dingen zijn mogelijk voor wie gelooft”.
Marcus 9:23

Foto door Karyme Franu00e7a op Pexels.com

Bovendien is hetgeen ze het hardst nodig hebben, is onze lieve heer Jezus!

Betekent dit dat je het als ouder, moeder niet goed doet?
Nee! Dat betekent het zeker niet.
Je doet je uiterste best. Je geeft waarschijnlijk alle liefde en de opvoeding die je zelf als kind hebt ontvangen. Je doet je best om zelfs daar bovenop te stijgen. Bewust of onbewust.
Maak je fouten? Jazeker! Dat is onvermijdelijk en zelfs menselijk.

Wat zijn we de jongeren verschuldigd?
We zijn de opkomende generatie verschuldigd om ze het bovenstaande te geven en nog meer.

Hetgeen we ze boven alles nog meer verschuldigd zijn is de zorg over jezelf als ouder, als moeder. Ik geloof dat vrouwen kunnen onderschatten hoe belangrijk het is om goed voor jezelf te zorgen. Hoe dit van invloed kan zijn op je kinderen. Niet je dromen achterna te jagen, geen tijd te nemen of te maken voor ontspanning en jezelf wegcijferen omdat de ander belangrijker is, zelfs voor je eigen kinderen.
Dien je zelf niet eerst zelf gezond te zijn om te kunnen geven? Ook ik maakte me hier schuldig aan.

Werken aan je geestelijke, lichamelijke welzijn en aan je eigen identiteit is een voorbeeld dat de jongeren juist zo hard nodig hebben. Dat maakt jou die powervrouw, die power kinderen opvoedt.
Het voor jezelf opkomen in slechte relaties, je grenzen bewaken, vechten voor de dromen die je altijd bij je hebt gedragen, nee durven te zeggen, weten wie je bent en dat naar de mensen te communiceren zodat ze bij voorbaat al weten wat je wel of niet accepteert. Ontzettende belangrijke normen die een groot verschil kunnen maken binnen de opvoeding en de keuzes van je kinderen.

De reden waarom mijn hart gebroken is omdat ik merk dat veel jongeren, (veel vanuit mijn eigen cultuur) verkeerde keuzes maken omtrent hun doen en laten wat tot verdriet kan leiden. Verdriet voor zichzelf, hun ouders en de maatschappij. Jonge levens die vroegtijdig worden beeindigd. Zo zijn er ook andere zaken die er spelen. Minderwaardigheidcomplexen, onzekerheid, eenzaamheid en vaak nog meer te benoemen.

Maken de bovenstaande normen voor ouders, moeders het dat deze zaken radicaal veranderen en dat de bestaande problemen meteen worden opgelost?

Ik weet niet of het een eerlijke vraag is om te stellen. Ik geloof dat iedereen zou moeten doen wat hij of zij kan en wat binnen zijn of haar mogelijkheid ligt. Alle beetjes helpen en dat begint bij jou.
Wat ik weet is dat ze ons als ouders, een ontmoeting en een relatie met Jezus nodig hebben. Wij zijn er om ze te leiden naar het leven die voor ze bestemd is. Jezus is ons al voorgegaan.

Jezus zei;
‘Laat die kinderen toch bij Mij komen, zei Hij. Houd ze niet tegen, want het Koninkrijk van God is juist voor wie is als zij.’
Marcus 10:14

Ik roep alle vrouwen, met name de christelijke vrouwen op, om vanuit een gezonde identiteit en christelijke identiteit je kinderen op te voeden en voor ze te bidden. Dit geldt uiteraard ook voor de mannen. Dit zodat ze des te makkelijker verantwoorde keuzes leren te maken voor hun leven.